اسناد گذشتگان؛ ابزار مهم در عصر جنگ روایت‌ها

ایسنا/خراسان جنوبی مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی منطقه شرق کشور گفت: در دوران جهاد تبیین و جنگ روایت‌ها که در حال حاضر با آن مواجه هستیم قطعاً اسناد گذشتگان می‌تواند کمک زیادی به ما کند.

به گزارش ایسنا، مجتبی محمودی امروز یکشنبه ۱۸ تیر در دیدار با نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی اظهار کرد: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران تلفیقی از دو مجموعه کتابخانه عمومی و مجموعه اسناد ملی است که از سال ۱۳۴۹ شکل گرفته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: این دو بعد از انقلاب با تدبیری که اتفاق می‌افتد در سال ۱۳۸۱ به عنوان دو بال هویتی با یکدیگر تلفیق شده و این مجموعه در حال حاضر به عنوان مجموعه مادر کتابخانه ها و مجموعه اسنادی کشور فعالیت می‌کند.

مدیر مرکز اسناد و کتابخانه ملی منطقه شرق کشور تصریح کرد: اسناد گذشته که بخشی از آنها اداری و از آرشیوها و بایگانی‌های ادارات به دستمان می‌رسد و بخشی از سندها که در خانه‌های مردم بوده و قدر و ارزش آن را نمی‌دانند از جمله کتاب‌های قدیمی، کتب خطی و حتی کارنامه‌های اجدادی و عقدنامه‌های قدیمی است.

وی با بیان اینکه رسالت اولیه این مجموعه گردآوری این اسناد است، بیان کرد: ایجاد اعتماد در بین مردم نسبت به سازمان اسناد و کتابخانه ملی برای ثبت اسناد به نام خود و در مراحل بعدی حفظ و نگهداری از آنها، ساماندهی اسناد و ارائه خدمات به پژوهشگران تاریخی و دیگر حوزه‌ها از اهداف این مجموعه است.

محمودی یادآور شد: در واقع این اسناد، مواد خام انتقال تاریخ به ما بوده که برای آیندگان می‌تواند مؤثر و مفید باشد.

حجت الاسلام والمسلمین سیدعلیرضا عبادی، نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی نیز گفت: تمام همت استعمار این بوده که از فرهنگ یعنی هویتمان جدا شویم و بعد از اینکه به جامعه بی‌هویت تبدیل شدیم هر بلایی بر سرمان بیاورند.

وی با بیان اینکه فعالیت این مجموعه فعالیتی پرارزش چه در حوزه کتاب و چه در حوزه اسناد است، تصریح کرد: ارزش بشر به انسان بودنش است تا بتواند آن را حفظ کند و انسان بودن او وابسته به فرهنگش است.

نماینده ولی فقیه در خراسان جنوبی با بیان اینکه فرهنگ جامعه اسلامی خودمان را در طول ۱۴۰۰ سال که از عمر آن می‌گذرد از آثارش می‌شناسیم، افزود: البته اکثر این آثار به غارت رفته است.

عبادی ادامه داد: دشمنان داخلی و خارجی در حقیقت آفتی برای فرهنگ مکتوب ما بوده که باز در میان این آفت ها دوره سلطه انگلیس و دست نشانده اش مانند رضاخان پلید و بی سواد از بدترین دوران تاریخ بوده است.

وی گفت: نابودی اسناد و آثار باارزش کشورمان توسط استعمار هدفمند انجام شده و گذر زمان این حقایق  را روشن می‌کند و تمام همت استعمار این بوده که از فرهنگ یعنی هویتمان جدا شویم و بعد از اینکه به جامعه بی هویت تبدیل شدیم هر بلایی بر سرمان بیاورد.  باید تلاش کنیم که از هویت خود جدا نشویم و بازگشت به اصل خودمان یعنی به سمت تمدن اسلامی را در اولویت قرار دهیم.
 

انتهای پیام 

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی فرهنگی و هنری سازمان اسناد و كتابخانه ملي عصر جنگ روایت ها استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی خراسان شمالی كرمانشاه استانی سیاسی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری اسناد و کتابخانه ملی خراسان جنوبی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۷۷۱۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف جدید باستان‌شناسان: نگو حجر، بگو شجر!

در سال ۱۸۳۶، کریستین یورگنسن تامسن، یک عتیقه‌شناس دانمارکی، اولین شخصی شد که نظم را به ماقبل تاریخ آورد و نشان داد که انسان‌های اولیه اروپا سه مرحله از پیشرفت فناوری را پشت سر گذاشتند که در تولید ابزار منعکس شده است. گاه‌شماری اولیه، عصر حجر تا عصر برنز و عصر آهن، اکنون زیربنای باستان‌شناسی بیشتر دنیای قدیم است.

به گزارش خبرآنلاین، به گفته توماس تربرگر، باستان شناس و سرپرست تحقیقات در بخش میراث فرهنگی نیدرزاکسن در آلمان، تامسن به خوبی می‌توانست عصر چوب را جایگزین عصر حجر کند.

او گفت: «می‌توانیم فرض کنیم که ابزار‌های چوبی درست مشابه ابزار‌های سنگی، یعنی دو و نیم یا سه میلیون سال وجود داشته‌اند. اما از آنجایی که چوب رو به زوال می‌رود و به ندرت باقی می‌ماند، سوگیری حفظ نگاه ما به دوران باستان را مخدوش می‌کند. ابزار‌های سنگی اولیه به طور سنتی دوره پارینه سنگی پایین را مشخص می‌کنند که از حدود ۲.۷ میلیون سال پیش تا ۲۰۰ هزار سال پیش ادامه داشت. از هزاران سایت باستان شناسی که می‌توان به آن دوران نسبت داد، از کمتر از ۱۰ مورد چوب به دست آمده است.»

دکتر تربرگر سرپرست تیم تحقیقی بود که ماه گذشته در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد و اولین گزارش جامع در مورد اشیاء چوبی حفاری شده از سال ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۸ در معدن زغال سنگ روباز در نزدیکی شونینگن در شمال آلمان بود. محموله غنی شامل دو دوجین نیزه کامل یا تکه تکه شده و چوب پرتاب دو نوک بود. قدمت این اشیاء به پایان یک دوره گرم بین یخبندان در ۳۰۰ هزار سال پیش می‌رسد، یعنی زمانی که نئاندرتال‌های اولیه جایگزین هومو هایدلبرگنسیس، پیشینیان بلافصل خود در اروپا شدند. پرتابه‌های کشف شده در سایت شونینگن، معروف به Spear Horizon، قدیمی‌ترین سلاح‌های شکاری حفظ شده در نظر گرفته می‌شوند.

در اواسط دهه ۱۹۹۰، کشف سه نیزه، به همراه ابزار‌های سنگی و بقایایی از ۱۰ اسب وحشی، ایده‌های رایج در مورد هوش، تعامل اجتماعی و مهارت‌های ابزارسازی اجداد انسان را تغییر داد. در آن زمان، اجماع علمی بر این بود که انسان‌ها لاشخور‌های ساده‌ای بودند که تا حدود ۴۰ هزار سال پیش بخور و نمیر زندگی می‌کردند.

دکتر تربرگر گفت: «معلوم شد که این انسان‌ها ابزار و سلاح‌هایی برای شکار بزرگ ساخته بودند. آن‌ها نه تنها برای شکار طعمه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند، بلکه به اندازه کافی رفتار‌های آن‌ها پیچیده بوده‌است تا قصابی و بریان کردن را سازماندهی کنند.

مطالعه جدید که در سال ۲۰۲۱ آغاز شد، بیش از ۷۰۰ قطعه چوب را از Spear Horizon مورد بررسی قرار داد، که بسیاری از آن‌ها در دو دهه گذشته در وان‌های سرد آب مقطر ذخیره شده بودند تا جلوی پوسیدگی آن‌ها گرفته شود و محققان بتوانند، رسوبات غرقابی را شبیه سازی کنند. این کار به کمک میکروسکوپ سه بعدی و اسکنر‌های میکرو سی تی که نشانه‌های سایش یا بریدگی را برجسته می‌کردند، انجام گرفت و محققان توانستند ۱۸۷ قطعه چوب را شناسایی کنند که شواهدی از شکافتن، خراشیدن یا ساییدگی را نشان می‌داد.

دیرک لدر، باستان شناس در نیدرزاکسن و نویسنده اصلی مقاله، می‌گوید: «تاکنون تصور می‌شد که شکافتن چوب فقط توسط انسان‌های امروزی انجام می‌شده است.

چوب صنوبر و کاج که به احتمال زیاد از درختانی که بر روی کوهی حداقل دو یا سه کیلومتر دورتر از محل کشف قطع شده بودند به دست آمده‌اند.

علاوه بر سلاح، مجموعه شامل ۳۵ شی نوک تیز و گرد بود که به احتمال زیاد در فعالیت‌های خانگی مانند سوراخ کردن و صاف کردن پوست استفاده می‌شد. آنمیکه میلکز، یک انسان شناس از دانشگاه ریدینگ که در این پروژه همکاری داشت، گفت: «همه آن‌ها از صنوبر و کاج تشکیل شده‌اند. چوب‌هایی که هم سخت و هم انعطاف‌پذیر هستند.»

از آنجایی که درختان صنوبر و کاج در سایت در دسترس نبوده‌اند، تیم تحقیقات به این نتیجه رسیدند که درختان بر روی کوهی در دو یا سه کیلومتر و یا حتی دورتر قطع شده‌اند. بررسی دقیق نیزه‌ها نشان داد که انسان‌های در عصر سنگ پروژه‌های نجاری خود را با دقت برنامه‌ریزی می‌کردند و از یک نظم خاص پیروی می‌کردند؛ پوست را جدا کنید، شاخه‌ها را بردارید، سر نیزه را تیز کنید، چوب را در آتش سخت کنید.

دکتر لدر گفت: «ابزار‌های چوبی از پیچیدگی فناوری بالاتری نسبت به ابزار‌های سنگی آن دوران برخوردار بودند.»

شاید شگفت‌انگیزترین کشف این باشد که برخی از نوک نیزه‌ها پس از شکستن یا کند شدن مجدداً تیز شده‌اند و برخی از سلاح‌های شکسته و خرد شده، صیقل داده شده و تغییر کاربری داده‌اند. تمام نیزه‌ها به جز یکی از آن‌ها، از تنه درختان صنوبر تراشیده شده و مانند نیزه‌های مدرن شکل داده شده‌اند و مرکز ثقل آن‌ها نیز در وسط ساقه قرار گرفته است.